حمید ظهرابی روز یکشنبه در گفت و گو با خبرنگار علمی ایرنا افزود: اصلاح حدود حریم شهر پردیس در منطقه حفاظت شده جاجرود یکی از اقدامات خوبی است که در شورای عالی محیط زیست انجام شد که با این کار از توسعه بی رویه شهر در آینده جلوگیری می‌شود.
وی اظهار داشت: در راستای اصلاح حد و حدود مناطق حفاظت شده، آن بخش از حریم شهر پردیس که داخل منطقه حفاظت شده جاجرود قرار گرفته بود از منطقه خارج و با محدوده قانونی شهر پردیس منطبق شد. یعنی اراضی که به عنوان حریم شهر با هدف توسعه در آینده پیش‌بینی شده بود در داخل منطقه حفاظت شده قرار داشت که در راستای اصلاحات حد و حدود از حریم شهر کسر و به منطقه حفاظت شده الحاق شدند که با این کار از بزرگ شدن شهر پردیس و توسعه‌های آینده آن در داخل منطقه حفاظت شده جاجرود جلوگیری می‌شود.
ظهرابی گفت: البته بخش‌هایی از منطقه حفاظت جاجرود که تغییر کاربری داده بودند، در اطراف شهر پردیس یا گوشه‌هایی از آن بودند که بین مرز منطقه حفاظت شده و شهر پردیس قرار داشتند و از منطقه منتزع شده بود؛ یعنی لکه‌هایی که جزو منطقه حفاظت شده بود اما به علت ساخت و ساز از منطقه جدا شده و داخل حریم شهر قرار گرفتند به محدوده شهر اضافه شدند اما در مقابل بخشی از اراضی که تحت عنوان حریم شهر پردیس مصوب شده بود به منطقه حفاظت شده بازگردانده شد که حدود ۵ هزار هکتار است که با این کار حریم شهر از منطقه حفاظت شده خارج شد.
*منطقه حفاظت شده جاجرود
منطقه حفاظت‌شده جاجرود پس از انتخاب شهر تهران به‌عنوان پایتخت کشور (۱۱۳۳ خورشیدی) در زمان قاجاریه با نام‌های قرق سلطنتی یا شکارگاه سلطنتی تحت حفاظت قرار گرفت. پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران با تصویب شورای انقلاب، اداره آن به سازمان حفاظت محیط‌زیست محول و طی مصوبه شماره ۹۶ تاریخ ۱۳۶۱/۶/۲۱ شورای عالی حفاظت محیط‌زیست با حدود مشخص به‌عنوان منطقه حفاظت‌شده تعیین شد. وجود آب و هوای بسیار خوب و زیست بوم بسیار عالی در این منطقه موجب شده است تا جاجرود به یکی از بی‌بدیل‌ترین نقاط ایران تبدیل شود.
موقعیت جغرافیایی منطقه حفاظت‌شده جاجرود یک محدوده زیست محیطی است که از شمال به جاده سد لتیان و جاده رسنان، از شرق به ارتفاعات البرز جاده‌های فیروزکوه و هراز، از جنوب به جاده خاوران و ارتفاعات حاشیه آن و مسگرآباد و از غرب به شهر تهران محدود است.
وسعت منطقه ۵۶۶۲۴ هکتار و بلندترین نقطه مجموعه قله آراکوه به ارتفاع ۲۶۴۹ متر و پست‌ترین آن دشت سنگ‌تراشان به ارتفاع ۱۱۰۰ متر است.
پارک‌های ملی «خجیر» و «سرخه حصار» که در منطقه حفاظت شده جاجرود قرار دارند، در سال ۱۳۵۸ با تصویب شورای انقلاب اداره آنها به سازمان حفاظت محیط زیست و در سال ۱۳۶۱ مجموعه حفاظتی جاجرود مشتمل بر پارک ملی خجیر با مساحت ۱۰۶۹۲ هکتار و پارک ملی سرخه حصار با مساحت ۸۶۹۵ هکتار تحت مدیریت اداره کل محیط زیست استان تهران قرار گرفتند.
پارک ملی خجیر منطقه ای است با کوه‌های کم ارتفاع و تپه ماهوری با دامنه ارتفاعی ۱۳۰۰ تا ۲۱۰۰ متر که رودخانه جاجرود در آن جاری است و اقلیم آن نیمه خشک، معتدل و تنوع زیستی بسار زیاد از ویژگی های آن به شمار می رود.
پارک ملی سرخه حصار منطقه ای است نیمه کوهستانی و تپه ماهوری با دامنه ارتفاعی ۱۲۰۰ تا ۱۸۰۰ متر که در اقلیم نیمه خشک معتدل است.
گز، تاغ، قیچ، اسکنبیل، آشنان، جغجغه، آترپلکس، کاروان‌کش، پرند، کور، گون، درمنه، خار شتر، اسپند، زالزالک، گوجه وحشی، زرشک، انجیر، شیرخشت و بادامک برخی گونه های گیاهی منطقه است، همچنین حشراتی مانند خارپشت اروپائی، حشره خور دورنگ، حشره خور دندان‌سفید، ۵ گونه خفاش شامل بال‌سفید، خفاش سبیل‌دار، خفاش‌گوش‌موشی‌کوچک، خفاش گوش‌پهن، خفاش دم آزاد اروپائی و ۱۶ گونه از راسته جوندگان از جمله تشی، موش صحرائی، موش قهوه‌ای، موش سیاه، موش خانگی، موش ورامین، همستر دم دراز، همستر خاکستری، خرگوش، گرگ، شغال، روباه معمولی، سمور، رودک، شنگ، کفتار، گربه وحشی، پلنگ و گراز، پازن، قوچ وحشی و آهو در این منطقه زیست می‌کنند.
همچنین پرندگان زیادی در این منطقه زندگی می‌کنند که در مجموع پرندگان پارک‌های ملی خجیر و سرخه حصار و منطقه حفاظت شده جاجرود ۱۱۵ گونه است که ۲۲.۶ درصد پرندگان ایران را تشکیل می‌دهد.
۲۷ گونه خزنده در منطقه شناسایی شده اند که شامل ۹ گونه از راسته سوسمارها ۱۷ گونه از راسته مارها و یک گونه لاک پشت است. دو گونه دوزیست به نام وزغ سبز Bufo viridis و قورباغه معمولی Rama ridibunda نیز در این منطقه زندگی می‌کنند. ماهی قزل آلای رنگین کمان نیز به عنوان یک گونه غیربومی در منطقه حضور دارد و ۶ گونه ماهی بومی با نام‌های ماهی سیاه، سس ماهی (حمایت شده) سگ ماهی جویباری، عروس ماهی و ماهی کولی نیز در آبهای این منطقه زیست می‌کنند.